Korku ve Titreme



Artık bende hiç bir adı olmayan bayan ’S’ için


And olsun zamana
Şu yıldızsız geceye
Ve kandilde titreyen ışığa
Kaleme, mürekkebe, kâğıda
Senin duyup da masal sandığın
Kanla yazılmış şiirlerin hikâyesidir!



1.
Korku tünellerinde titreyen zakkum
bir gülüşü kanatan sızı gibi eşiklerde lal
durma: vur ateşten parmaklarını: taşları erit
ve ağlayışınla düşlerin kızıl ağrısını
ki ey kalbim: ant olsun: gümüş ellerin, ölüm
tanrılar divanında bir gece: soluksuz ağu içir!



Göğün büyüsüdür bu alnımdan süzülen inci
güneş’e ay’a ve yıldızlara bak: haydi, dudağınla sil
ve sonsuz arzulardan bir demet gül kurusu
pençende rüzgarla savur: ki
açıldı hüznün kapısı: göğsüme dokunsun yüzün!



Kimdi o
etten ve kandan: asur sarayında, dillere ram?
bir sevinç yumağı gibi ışıl ışıl, parlayan sıcak ışık
ey peçesi göğün geçmişi!
camlarda kırıldı: hani, nerde indiğim yaşam?
toprak ve ateş: ve ellerin: suyu can bir beden yarat
bahar mı? nedir saklı kalan
sol yanım:

hep, karanfil uğultusu

Uzaklıklar biriktiriyorsun ipek kozalı iniltiler üzerinde
gül, sarmaşık ve yapraklarca
ruhumla soyunan zamanı kapamaz, gökkuşağına çalınan rüya
ve dudağında öpüşmeler, hercai: yazgısı dökülür tenlerin
ki sonsuz bir acı yaşandı: avuçlarının kıvrımında: direngen
rüzgarlı bahçeler de güz solgunluğu: kuşlar intihara yeltenir!



Titrerdin.
yaralı bir mavilik gibi gökyüzünde: akşamlar biterdi
bulutlar karanlık sularda, saçların tel tel eskimiş hüzün
ey gözlerim: mühürlü bir kandil gibi, şimdi sön
kederli bir yalnızlığın öfkeli hançeri: Köpüklü kıyıda
şiirin kalbine, orta yerinden batacak!



2.
Şimdi
bu sıcak bedeni
göğsünün yamacından
yavaşça düşür!




Nizar şirvan BİLGİN