Ortası Yoktur Karanlıkların
ortası yok karanlıkların.
ilerde bir yerde titremekte dudak gibi bir ışık. yıllanmış kür kafam iskeleye dönerken, parmaklarımı kırıyor, kan damlatıyor, geniz yakıyor. bomboş turuncu bir güneş. kuşlar kanat çırpıyor ağır aksak. tepeler akmış, yaşıyorum aheste. sereserpe bir çene konuşuyor benimle. hem sevip hem nefret eden haksız bir zirveye oturuyor, bukle bukle kahverengi saçlı kırmızı ojeli gölgesi kendinden büyük kürdan kadar bir kız. gözleri tıpkı senin gibi: yorgun. |