KARA GÜNBir gül büyütürüm, nazla, niyazla, Ninniler söylerim üç telli sazla, Ne söylesem şimdi gelecek fazla; Düştüm sabahlara kara gün gibi, Sükut ediyorum bir sürgün gibi! Gözyaşıyla suluyorum her sabah, Anlıyorlar ben çekerken gizli ah, Her dalına bağlıyorum bir günah; Yaprak yaprak açılırken acılar, Ben gelince utanıyor goncalar! Hoyrat kimmiş, gül bilmez de kim bilir? Bilinir de destursuzca girilir, Dokununca utancından eğilir; Arsızlığa baç alırlar dalından, Kimse anlamıyor gülün halından. Nazenin ellerle topla gülümü, Bir içli türküyle gel çöz dilimi, Kızıl dudaklarla süz de balımı; Bilirsin razıyım sürgüne dünden, Giderim ben gelir gibi düğünden. Bahçeler tarumar, güller dil pare, Şad olmaz gönüller hep yare yare, Al götür bu gece bildiğin yere ! Hakkı yoktur şikayete sürgünün, Perdesi kapansın bu kara günün. Hayrettin YAZICI |
ve ne güzeldir
tomurcukta patlayınca gül...açılır rengi bakışın...yeşerir gönül...
kutlarım.