Ana-Kız 1
Analar;
analar gızlarına bir yandan öğrededurur hayatı, gelinliği, garılığı, temizliği, aşı bir yandan da her fırsatta, gızını innelemeye başlar, her yapılan işte, bin kusur başına kakar “senin elinden kör eşşeg su işmez, vallaha gören, duyan; sana beceriksiz, işbilmez, elinden işgelmez demezler dee anana bulurlar mahanayı, anasına bag gızını al, gıranına bak bezini alimallah iki ğün sonura sen her gün zabah, ağşam söğdürüsün bana”, sonra alttan alır kimseler yoğusa yanlışları sıralar, el üstünden kendi doğruları, “ıramatlı eben sen gadak yoğudum bana neler ederdi, narasın senin yarın gadak yoğudum “iki ğün sonura el oca(ğı) yakacan ediviğin banaysa, öğrendiğin sana” derdi, bi ğözel işle eyimi gadınım, ötüyon sen bişirdin ya aşı boban ne dedi, “ne ğözel olmuş” demedi mi göğsüm gabardı töbossun eline de her bi iş yakışıp duru gıı” maksat en eyisi ossun gızı, her fırsatı ganimet bilir anası başlar anlatmaya; “-benim gözell gızımm, bak bana evi süpürükene, hayadı, damı, ahırı bi orta yeri fışdıklayvırıp da başdan savma, ortalığı toplayan derkene, onu oraya bunu buraya dıkışdırma süprüntüyü halının altında saklama dip, gıyı, köşe becek silip, süpürmezsen valla gurt düşer evine habarın olmaz, yok-yoğsulu deği(l) emme pis i(n)sanı kimse se(v)mez evine yerine kimse varmaz, ettiğini yeyen, duttuğunu beğenen selem meren, gönül veren gapını çalan havas olan sahip çıkan olmaz, baka-galısın, Allah saklasın hemi de sen de ana olacan ilerde pasaklının gızı deye gızını da alan olmaz sana deyvimeyon emme bak daha hinciden gaş gişileer alıcı gözüynen bakıyo sana, masızdan gelip, tertibine düzenine ağzıyın, teriyin kokusuna halı dokuyuşuna o mahanaynan bakannar yok mu, farkında demiyin emme demen, olmadık birine gönnün akar taha o işin sırası var ged aman ged neneyen, benim gızım dünneler gözeli maşallah subanallah ben kimselere gıyaman seni sen isdersen, benimdee gönüme göre olsa hadi nasip, ırapbım bak gör gari huyu, huyumuza boyu boyumuza .. demeğ ilazım deği emme etirafı darmadağın dutma, bi ğören olur, ayıplarlar, köpek boğuşmuş gibi derli toplu olsun evin, anayın evinde nası beller, nası alışırsan öle ğedersin onun uçu hinciye gadak ben ettim edemedim emme gari bu mazife senin neye satılık olan sensin ben deği(l) bi gelen gören oluu “maşşallah bu evin gızına yazı yaz aynalarının tozuna” derler valla tefe gorlar, çalar oynarlar her şeyin bi vahtı-zamanı var çenizini hinciden etmezsen ısdar dokumaya durusun gelin alayı geli(r)ken onun uçu; elin boşaldı mı sil süpür, derne toparla bi gelen oluvuru elin-aya(ğı)n dolaşı, el yanında hinci belki sana zor geli, iş ilemek, asbap-bulaşık alışdın mı işlemeden duramazsın ha! sen de decen ben kendimi bildim bileli ana işler duru bitiremedi de ben bitircen dünnenin işini gücücünü deye emme nası bellersen öyle evin tertemiz olursa bal dök yala evinde dirlig-düzennig olu valla gelenin gedenin olu sevenin sayanın olu herifin senden vazgeşmez emme öteki türlü evin süprüntülü tersliğin dağ olu öğüne gelen fingirdek orasbılar herifiyin ataşını alıvımaya gakar herifin bi halt garışdırsa el gülüvürü el içine çıkamazsın adam yerine goyan olmaz valla etrafda öyle garı çook ettiği yenmez, dutduğu keyilmez evelallah benim gızımı eliynen gösderi herkez onun uçu senin başını a(ğ)rıdırı durun ettiğini beğenmen kırk mahana bulurun hurası höle, burası böle hurada olmamış burada tembel olmayasın deye ben derin, unudur gederin sen de çoğa görmezsin emmeee; el derse erin derse gücüne ğede(r), içinden çıkmaz, a(ğ)zın datlanmaz ğözel edersen dutduğun işi önşe kendin beğenisen gönüllü iş işlersin gönüllü işlersen en gözel sensin getdiğin yere seğirdiminen get adımın sa(ğ)lam olsun, basdığın yere dıkgat et duttuğun işi .ikercesine dut Allah da beğensin gulda beğensin, el de beğensin olmamış olmaz, helbet sen elinden gelen gayratı et gerisi Allah Kerim |