heykeltraşHer şey rengini yitirmiş aramızda Korkular adım adım peşimizde gezinirken Kan rengine bürünmüş hüzünler Göğün pusatlı yüzüne atar öksüz kalan sensizliği. Sırrını çözemediğimiz iç çekişler Mekan olur yaşamın kıyısına İkindi güneşinin vurduğu dar odalara saklanır Sınırların ötesine geçmek isteyen arzularımız. Bir sırrım var her gecenin başlangıcında Sokak lambalarının bitmez yalnızlığına sığınan. Issız bırakılmış kitapların arasında Seni anlatan şiirler çıkar karşıma Değişir sesimin tonu Çoğalır gözümden dökülen yaşlar. Hayatın anlamı eriyor düşünmeye başladığım da Bize ait saatlerin yelkovanı düşmüş Akrebi sokmak üzere sığamadığın kalbi. Bıçak sırtlarında yürümeye çalıştıkça, üşüdüm... Bir heykeltraş gibi yontuverdin Mermere benzetiverdiğin elimi, gözümü en çokta yüreğimi. |
ustalıklı şiir
yürek şeffaf
daha ne olsun şiirden gayri...