Her şey rengini yitirmiş aramızda
Korkular adım adım peşimizde gezinirken
Kan rengine bürünmüş hüzünler
Göğün pusatlı yüzüne atar öksüz kalan sensizliği.


Sırrını çözemediğimiz iç çekişler
Mekan olur yaşamın kıyısına
İkindi güneşinin vurduğu dar odalara saklanır
Sınırların ötesine geçmek isteyen arzularımız.


Bir sırrım var her gecenin başlangıcında
Sokak lambalarının bitmez yalnızlığına sığınan.


Issız bırakılmış kitapların arasında
Seni anlatan şiirler çıkar karşıma
Değişir sesimin tonu
Çoğalır gözümden dökülen yaşlar.


Hayatın anlamı eriyor düşünmeye başladığım da
Bize ait saatlerin yelkovanı düşmüş
Akrebi sokmak üzere sığamadığın kalbi.


Bıçak sırtlarında yürümeye çalıştıkça,
üşüdüm...


Bir heykeltraş gibi yontuverdin
Mermere benzetiverdiğin elimi, gözümü en çokta yüreğimi.