ruh düşümü...
terhis olmuş bir vedadır.
erken bitmiş bir mecburiyetin zihninde yer etmiştir karanlık. akşam güne düşerken açar akşam sefaları. geceye sebat eder vedam. dile gelmeyişlerle düşer ruhum. sonra kopar takvim yaprakları, içim titrer. bir zamanlar deyip de başlanılan masallar boş sayfalara bırakır yerini. Yazarın aklından çekip gitmiştir tüm mutlu sonlar. geride bir yalnız külkedisi kalır, bir de atı çaılnmış prens. külkedisi küllere bakmaz ateşi bekler. küllerde doğuşlar titrer,farketmez. gün olur prensin yüreğine taşınır küller. bir türlü alev almaz garip ankanın kanatları. iki aşık.. bir beceremeyiş diviti okkaya batırmayı. o masal kitabının arasında kurmuş en eski çiçektir bitemeyiş. sayfalarınsa özlemidir üçlemelere: ben sen SON... |