düş uykusu
zindana parsellenmiş bir baloncuktur kondurulan gözlerime.
hiçlendirilmiş bazen hırpalanmış bir parlayışta hiç olur mu deyip de fırlattığımız olasılıklarda biçimlenir. sebebi olmadan düşen bir yaprak kadar sakin içlenir de aman vermez gülümseyişinden. kendini basamaklara pay ettiğinden beri sırladığı yüreği zımpara kağıtlarına düşman olur ürkekliğinden tembel bir kalkınışla bazen güller derler kırmızılarda ve beyazlarda kurur güllerle beraber. terkettiği hislenişler titrer kimsesizlikten. bir anaç misket yuvarlayışıyla sahiplenir hepsini yeniden sonra dil dökümlerine meyleder susar içli ve yalnız yine. aslında hacet yok bu cümlelere. sözün özü dost bazen ağlarım ben... |