ACININ ŞİİRSEL RENGİ
Ekim ‘98
yaşamın adi bir oyun olduğunu öğrendik ruhumuzda binlerce iz, dilimizde binlerce acı yaralıyız, hiçbir yolda yürüyemeyecek kadar her şey ağlamaklı bir hüzün bilemedik, sevgimiz çok sevdamız azdı yetemedik, sustuk ki kanımızı emdi yarasalar güller soldu, saatler geçti kızıl rengine susadı gece öyle çok yıkanmalı ki ruhun bedenimle binlerce, binlerce kez kanatmalı güller dudaklarını sonra, gölgen gri bir uçurumdan yuvarlanmalı ve ceylanlar ürkmeli hiç suçsuz ardından bütün sıkıntıları içime üfleyip insanlar sevmeliyim yeniden büyük küçük alelade insanlar sokakların yalnızlığı yazılmalı alnıma ve aldanışları sevmeliyim yeniden hiç yaşamadığım aşkları |