AY IŞIĞI ALTINDA
Benim ay yüzlü güzelim,
Canıma can katan özelim, Sen, çok uzağımdasın, Yine de hep benimlesin, Hilâle bakıyorum, Gözlerini görüyorum, Senin ışığın altında, Karanlığı kucaklıyorum… Ay! Ay ne kadar da Parlak ve sevecensin? Ne kadar da içtensin? Ne kadar da masumsun? Yakıcı bakışların var, Geceler seninle coşar, Karanlıktan sıyrılarak, Köpekler havlar, Işığın altında, Hiç susmayarak… Yıldızlar çepe çevre kuşatır, Fezânın derinliklerini, Güneşle barışık olamazsın, O gelir, sen kaçarsın, Sen gelirsin, o kaçar, Beynim ruhumla bayram yapar, Kalemler benimle dertleşir, Geceleri ay ışığı altında… Kendi kendime hep konuşurum, Herkes bana deli desin diye, Zaten akıllı pek bulunmaz, Gecenin zifiri karanlığında. İnsan, cin uyur; Ay ile ben uyanık, O bana bakar, ben de ona, Şarkı söyleriz geceleri, Sabahlara kadar... Bir damla su iken Yaratılışımızı hatırlarız, Göz göze gelerek Sevgi köprüsü kurarız, Bulutlar arkasında, Beni sevdiğime götürür, Işıklar arasında… Onunla ağlarım, Onunla gülerim, Sessiz geceleri, Ay ışığı altında bir İdris Ve ona ışığını esirgemeyen, İçi sevgi yüklü, Aslan yürekli, Kocaman bir ay… 20.07.1997 İstanbul |
Anlatımı ve anlamıyla ahenkle dizilmiş kelimelerin şiir şeklini alması…
……………..…………………. Saygı ve Selamlar…