ÇAĞRI..
Gecesi intihar kokan şehirde,
Sevdiğim her kadını dul bırakıyordu Satır arası ölmüşlüğüm.. Nemli nefesini çekip alınca üzerimden Tanrı Üşüyordum.. Kaçıyordum, uzaktan beni çağıran şehirlere Tüm ölmüşlüğümle.. Büyüyordu matem geride Bense, ufalıyordum içimde Kendimden kendime.. En çok sana yakışıyordu ağlamak Dulun matemiyle.. Oysa bilmiyordun, Tanrı namlu gibi dayıyordu hayalini suretime Senden kaçıp sana geliyordum Sırtıma yüklediğim cesedimle.. Şehirler mi.. |