Ben sizin şiirlerinizde çile çektiğim ama her zaman sevgi ile hatırladığım günleri tekrar tekrar yaşıyorum.

Bizim köyümüz kasabaya 7 km uzaklıkta idi. Yolumuz yoktu ve kış ayı geldiğinde kasım ayında kar yağmaya başlar ve nisan ayına kadar kasana ile irtibatımız kesilir idi. Yağan kar boyumuzu aşardı ve o nedenle yaklaşık beş ay şehir ya da kasaba görmezdik.

Köyümüz dağlık bir yerdi. Her türlü meyve olur idi ama özellikle de kestane ağaçları çok fazla idi. Sonbaharda dokunan kestane ağaçlarının altından kestaneler toplanır eve taşınır ve kış ayında kazanlarda kaynatılır yaz ayına saklayabilmek için imece şeklinde pişmiş olan kestaneleri ipe dizerdik.

Gündüzleri çocuklar tahtadan kızaklar yapar yamaçlardan aşağı kayar ve o karın bize bıraktığı güzellikleri doyasıya yaşardık.

Şimdi köyümüze ne kar yağıyor ne kestane ağaçlarından eser kaldı ve köy darmadağın oldu. Yaz aylarında gezmek için günü birlik gidip geliyoruz ve o eski günleri yad edecek kimseyi bulamıyoruz bile.

Ben kendi adıma size teşekkür ediyorum beni anılara götüren dizeleriniz için.

Kutluyorum kaleminizi ve saygılar yüreğinize