Evrensel Matem
Sen yokken ülkeler, kıtalar yasta,
Şehirler virane, dağlar çaresiz. Evren yorgan-döşek, ölümcül hasta; Gökyüzü günlerdir ağlar çaresiz. Sanki cümle alem seni anmakta; Dağların başını kaplamış duman, Sağnak sağnak meteorlar yağmakta, Yıldızlar kayıyor gökte durmadan! Kasırgalar susmuş, lodoslar dinmiş, Uysal bir rüzgara dönmüş fırtına! Sulara ölümün sükutu sinmiş; Tonlarca yük binmiş yorgun sırtına! Dolunay sararıp soldu günbegün Yıllarca kıvranıp aktı ırmaklar… Gecede telaşlı bir hal var bugün; Besbelli koynunda güneşi saklar… Dön ki; ölü ruhlar, melekler yasta, Cennetin gülleri soldu hüznünden… Evren yorgan-döşek, ölümcül hasta; Kıyamet yaklaştı senin yüzünden! 26 Aralık 1999 |