Korkunun PabuçlarıAlevlerde kavruldum ruhumda derin yara Dokundukça acıyor niye anlamazsın yâr İçimde köz acılar dumanı kalpte kara Ne yağmur derde deva ne de buz tutturan kar. Cam kırığı yüreğim canın yakar demiştim Hüzünler gözlerine acı bakar demiştim Sıkıntım huzuruna ansız akar demiştim Kabulümdür demiştin, şimdi kalbim niye dar? Hep sorguladı dilin doğru mu sonuçları? Hiç çıkmadı ayaktan korkunun pabuçları Bir kez rahat bıraksan sıktığın avuçları Sonundaki huzurda yine sevda adı var. “Aşk bu kadar kolay mı” zor olan yaşatmak mı? Yoksa hep sorgulayıp kalbini kuşatmak mı? Görmüyorsun diyerek sevgiye taş atmak mı? Kırma gönül dilimi sevdamı sevdanla sar. Bir ömür geldi geçti duymadım nefesini Hep kilitli bıraktım yüreğin kafesini Daha ilk adımımda kırmasan hevesimi Korkularım bitecek sönecek kalpteki hâr. Leyla Usta @ 2006 |