DEKORUM "BİRAZ DUMAN BİRAZ KÜL"
Odam’da ki dekorum, biraz duman biraz kül
Nasıl, nasıl yorgunum! .. İhtiyacım; tevekkül Tükenmeyen sır neydi, yüreğim mi, kalem mi Nerede huzur? Yoksa; gideceğim alem mi Hatıralarım durun! ..İnin duvarlarımdan Bitsin bana bu hamle, çıkın kulvarlarımdan Yüzleşmekten bitkinim, son celse geldi geçti O son celse ki; hakim, cellatlarını seçti Zindan bu, siyah, zifir.. Yankı; çeperlerinde Beni soluklar nefes, “Nefes” ciğerlerinde Yağmurun sesi dan dan, cama vurur, cam kızgın Uğulduyor beynim de, ritim azgın mı azgın Karanlıkta ben beni, soruyorum! ..Cevap yok Beni ben de kaybetmek! .. Ne çok günah! ..Sevap yok Bu; cebr-i muhasebe, vicdan mizan da mağrur Azamete ram olmuş, tekmil günah doğurur Ne muhtelif ölçü var, tartı da çeşit çeşit Kör kuyular, kubbe de, asılanlara eşit Duman yanana ait, kül ise; yok olmuşa Yanan neydi, kül nerden, işaret; yok oluşa Madde madde, maddeymiş, ruh-a taşıttığım yük Bir vebali varmış ki; bu yükten daha büyük Zaman beni tüketti, siyah mürekkebi; ben Su-i emsal mi lazım, işte terkip, işte ben Nefs; dört zamanlı motor, irade; tek silindir İrade çelik kapı, nefs şeytan-i çilingir Ey! ..Zindan, soğuk duvar, ey! .. öldüren hal-hülya Nerede sevdirdiğin, hayat denen manolya Vakit mi geç, ne oldu, kalem neden tövbe de Verdin mi emaneti, yüz sürmeden kabe de Sanki nefs, benden ayrı, bi-zatihi nefs benim O nefs ki; baş kaldırdı, gel başımı kes benim Canım “o” na, can “o”nun, istedi, vereceğim Verdi, yaşattı, aldı! ..Ya ben; ne vereceğim Eyvah ki borçlanmışım, tövbe Yarabbi! ..Medet! .. Bu dekor benim ama, senin şanın “merhamet” Ha gayret! .. Şu dekorun, kenarından bir parça Yakalayıp, şeytanın, kafasında parçala Kırılsın kafa tası, hem şeytanın, hem nefs,in Sen bu dekor içinde “sadece bir nefessin” Kadir Albayrak |
Yakalayıp, şeytanın, kafasında parçala
TEBRİK EDERİM...
GÜZEL BİR ÇALIŞMA OLMUŞ...
YÜREĞİNİZDEN İLHAMLAR EKSİK OLMASIN...
SELAMLAR...