KÖMÜR SARISI ACILAR
Nisan ‘99
öykülemini anlattığım hiçbir acının dili yok gökçe bulutlar şehre indiğinde çoktan dolanır güller dikenlere akan hiçbir su paklamaz bizi düşkün kadınlar keser biletlerimizi her yolculuğa yeniden yarım kalmış yeni hüzünlerle hüznün tarihi yok oysa acının, sevdanın gibi kalabalıkların da dili yok tükenmişliklerin de tarifi olmaz kömür sarısı acıların yalnız şarkılar ve zaman çağrıştırır bizi ve şehre, ve her insana yabancıyız kendimize açtığımız bu serüvende kuşlar da kanatsız, taşlar da bir de eskimeyen hüzzam Ahmet SINAR / Samsun |