BAHARI YİTİRMİŞ MEVSİMLER
Baharı yitirmiş mevsimler
hazanlar kışa durmuş gittiğin yollar kaybolmuş silinmiş adın benden tutuklu gözlerimde kelepçeler paslanmış bakk hüsranlar yaşa durmuş! kaldır başını yereden suçunu biliyorsun hangi vicdanla; hangi gururla sararmadan rengin; sızlamadan vicdanın; ürpermeden tenin; içimde duruyorsun. bakkk içimin selleri yorulmuş! ben senden gittim silindi kalbimden künyen aldım gözlerimi senden gölgen bile artık silindi benden bakk içimde yeni bir ben dirilmiş’ ne ağlamalarım kaldı gece yarıları ne düşümden akıyorsun yastığıma nereye baksam bölük börçük dökülüyosun ve inan içimden dembe dem sökülüyorsun bakk içime mizanın terazisi kurulmuş! öğüttüm zamanın çarkınsa seni un ufak oluyorsun belki tarumar gülistan ama ama! sen de sararıp soluyorsun baaaak baaak boynuma vedanın son hçkırığı sarılmış! baaak hazanı yitirmiş mevsimler hazanlar kışa durmuş gitiğin yollar kaybolmuş silinmiş adın benden hüsranlar yaşa durmuş! NİLÜFER GÖKDEMİR GÜR 12/02/20009 MERSİN |
silindi kalbimden künyen
aldım gözlerimi senden
gölgen bile artık silindi benden
bakk içimde yeni bir ben dirilmiş’
Bu denli güçlü bir kalem yazabilir bu dizeleri eğer yürek yaşamışsa.
Hüzün dolu bir yüreğin feryadı adeta.
Tebrikler.