YARATILIŞIN SIRRI
Yaratılışın duvarlarına yaslanmışım
En ağıtsı şarkılarda bulmuşum gül yüzünü senin Ne kaldı ki tapınacak senden önce ve senden sonraya Kalan belki bir koyu hüzündür Her yaşlanışında dirilen yüzün Şimdi tam ortasındayım anın Ortasındayım ama parçalanıyor anılarım Gelince aklıma birer birer Beni duvarlara bağlayan anılarım Artık karanlığın tam ortasındayım Yaratılışın en ince serabında Yüzüm sertleşiyor Dilim tutuluyor Ve ansızın başlayan bir sağanak oluyor Yokluğuna serpiştirdiğim ayrıntılar Ve inan ki hep sana dönüyor Kaybedişim kendimi |
Yorumsuz okumak dalıp gitmek gibi bir şey....
Sevgiler...