kendinE
herşey masaldı sanki
erguvani bir boşlukta büyüyen yalnızlıkta üç kişiydik yalnızca birimiz rüzgara birimiz toprağa birimiz yağmura tapıyordu kendince ...... lanet bir duelloydu hayat durmadan matadorların kanlı ellerinde buluyorduk kendimizi sonsuz bir zikre dalmıştık sonsuz kefenler biçiyorduk durmadan geleceğe birimiz önce çanları çaldı ki çanlar kenti kuşatan ordular gibi kusuyordu en ağır nefretini üzerimize bizki en koyusunu içmiştik zehrin birimiz ruhun kurtuluşu derdi buna ve birimizin usunda büyürken esrar salınıyordu gece kendinden başka herşeye ..... herşey masaldı sanki ve biz aslında masalların yerin en dibinden geldiğini biliyorduk sonsuz bir günah içinde kendimize yalnızca kendimize dönüyorduk |