Rüzgar
Satır araları girdaplarının sundukları
Mazgal deliklerine akar Gider Kırmızının en kızgını Bu duruma güler Geçer Deli rüzgar encamını yadsıyamaz Fırlatır tek şeyler ordusunu Fırlatır da eser Kan lekesi bürür sakız çarşafları Sokak çığlık içinde inim inim İnler. Sevdiğini söyler masal,kahramanının Bulutlar kin dolu taşıyamaz su buharcıklarını Akar yaşlar kirpikler tutamazsa ruhunu Kirpi dudaklar akıllanmaz düşer yollara Düşer de düşer.. Mevsimler döner, mevsimler buğulu Hitap Gözlere Değil yüreğe. Sefilce bir mektup yazılmıştır Daracık lafların yakası bir araya gelir ansızın Savrulur damlalar akarken denizlere Yaşlar süpürür denizin tozlarını süpürge edaları ile Anılar cibre cibre dökülür ellere ve kalemime Biçare döner mektup bir başına kendi girdabı ile Çatlak döşeme tahtalarını Çatlatır da durur rüzgar Tufanlar durmaz , tozutulanlar durur Çatlatır döşemeleri Kendi ahşap kokusunda... Gözde Okyay |