mektup
Damla damla akar sözcükler sessizliği yararcasına
Her adım koca bir cümlenin kelimesi olma uğruna Güze yaslanmış ağaçta kalan son yaprağı da Esip kavurma bırak ağacında taze kalsın İnci inci dökülürken soğan kabukları Ahşap kokusunda yanan alevler çıkmazında kayıp biri kaldı Tohumlarının zincirinden kopmuş papatyalarım gibi Açma ,açtırma içimdeki küskün orkideleri Telvesi elinden kaçmış,aşkımızın dibine Sonunda simsiyah koskoca bir hare Bekler avuçları okşana okşana Yıkık birinin içi Pare Pare... Sabit bakmakla yetinir okyanusun gündeliğine Ne dalgası kıpırdattı oysa onu yerinden Mavinin her tonuyla derin hazlar senfonisinde sevişirken Neydi o çırçıplak yosunu apansız ayaküstü giydiren... Sevinçler ve kederler salkımını ufacık bir çöp tutmakta Koca umutlar sessiz gözlerle çöpe bakmakta Biri, inkar savaşında galip kendini üzüm sanmakta Acınacak haline heyhat gülüyor... Harflerle boğuşuyor mektubum,inadına silinerek Kırgınlığını hafif seyredip,hafif gizleyerek Çınlata çınlata eski yağmurların kulaklarını Kararıyor gözleri ta ki bulutlanana dek... Gözde Okyay |
Teşekkürler üstadım.
Güzel şiirlerinizle yüreğimizdeki güzellikleri yeşerttiniz.
Saygılarımla.