genç bir balıkçı gözlerini kapamış göğe karşı
otların üstüne bırakmış ıslak bedenini
çiçek kokulu hayallerini paketliyor
iki numara büyük naylon terlikleri

henüz on ikisinde idi zaman çıplak göğsünde çırpınan
zaten telli duvaklı gelin idi zaman yanağından süzülen

mazisini salıyor ılık esen rüzgarla
sarı etek uçlarından yakalayıp çekiyor sonra
dualarının çıplaklığına sığınıp yardımsız kalkıyor ayağa

anasının azar verdiği azık söğüdün yanında
şeftali ve gül reçeli kavanozu üstüne sineklerin üşüştüğü
içindeki dantel örtüsü kahve lekeli
yarım somun ekmek bakır bir tepside
boş balık sepeti akşam nafakasını bekleyen
üstü pullu yemenisi ile örtülü

elinde eski bir olta ata yadigarı
dere kenarından soğuk suya atılıyor aksak adımlarla
sarsak serzenişli küfür dudaklarına bulanıyor
güneşin dokunduğu durağan sığ yerlere kaçıyor gönlü

dibe indikçe kaşındıran kum taneleri
ışık vurdukça parlıyor saçlarında

ağaçların gölgesinde üşümüş akan tatlı su
hayatın hızlı akışı gibi bacaklarından süzülüp
taze gövdenin dik duruşunu kendine engel biliyor

ayağına sürünür korkusuz geçerken kedibalığı
kaya içinden çıkan bir yengeç ısırığı kan katıyor olaya
bir alabalık çırpınıyor gerilen ağda
ağanın oğlu gizleniyor çalı ardında
bir gözü tepside, balık sepetinde
diğeri çıplak bacakta


Zeynep Tavukçu 20/3/07