GidiyorumGidiyorum bu şirin taşradan Hatıraların gölgesi uzanıyor yollarıma Anlatıma gelmiyor ruhum Kelimeler zırh kuşanmış Belleğim dökülüyor Demlendiğim her avuç toprağa Bir daha gitmeye durmuşken Feveran kanıyor Vedanın söylenmemiş sözleri Sessizliğim bir cehennemdir göze aldığım Yokluğuna adadığım şiirlerim ile Daha kaç yol eskiteceğim… Her kötü düşten sonra Sığındığım söğüt gölgesinde Pasaklı elleri ile ceplerime Masallar dolduran komşu kızı Ellerimde halen saçlarının kokusu duruyor Tehlikelere sinmiş hürriyetim gibi Bir gün döneceğim Gitmelerimde yorgun türkülerim ile Söğüt gölgesi düştüğü yerde kalsın Nehir aktığı yerde Ay doğduğu yerde… Anılar ise muska-muska toprak koksun ……2009…fesih |
Âdemoğlu âleme üryân gelir üryân gider
Nâle vü efgân ile giryân gelir giryân gider
beytiyle başlar. Hikmetle örülmüş bu gazelin her beyti birbirinden güzel, her biri ışıklı ve parıltılı mısralarla örülüdür. Çok basit gibi görünen ama anlam derinliği yönünden adeta sehl-i mümteni derecesinde haykırışlardır bunlar.
Demiş ki:
İnsanoğlu aleme çıplak gelir, yine çıplak gider. Feryatlar, inleyişler içinde ağlayarak gelir, yine ağlayarak gider, ağlamadn git şair bir şakit gibi ağlamadan git.....