üryanAyrılıklar çağırır dîdar anılara Ama gün yüzü solgun Melal bir ressam renk oynuna yenilmiş yine Kamelyam solmuş Öylesine iç burkucu… Yavuklumun saç buklelerinde Bir daha eskidi Nişlerde âdemoğlu hikâyelerimiz Ve dirildiğimiz epizotlar Bir daha umutlarımızla Mumyaladık anılarımızı Bir başka bahara Önce yeşilinden oldu Sonra sarı esvaptan Mühib bir kumsaldır zaman… Tanrı kızı şimdi üryan /Turnalarda erken göçtüler arkalarında hüzünlü türküler bırakarak/ Sararmış gömütler Zaman yolunda bir derviş gibi Gurup vaktine toslanmış sanki Hayat deveden renk çalmış Kurumuş papatyalarıyla Ve pastoral şair matemini Şöyle bitirir tabiatın: Hayat taşıyıcısıydık biz Geldik ve gidiyoruz işte Kamelyam… |
kaybolduğum bir çalışma
harika
fesihçe bir anlatım
bu yoğun günlerime harika çalışmalar sığdırmişsın
keyifle okudum hepsini
saygılar