Hocam merhaba...

Profil resminizi çok sevdiğimi söyleyerek girsem güzel olur sanırım...

Şiirinizi naçizane yorumlayacağım ama kendimce.. Ne hissettiysem o... Yani şair bunu demiştir diye değil de şairin dedikleri benim içimde şu yankıyı bulmuştur diye...

Sana gelmek istedim
Adının orta yerinde
Kalemi bırakarak
Kendimden çıkarak

Bir mektup yazarken duruyor aşık, adıyla başlayan satırların başında her zaman olduğu gibi derin bir hasret üflüyor dışarı, olmuyor yazarak erişemiyor ona ya da ona erişme hasretini yazarak dindiremiyor.. Ona gitmek istiyor, kalemi tam da onun adının ortasında bırakarak, fiziksel bir gidiş değilse de ruhunu salmak istiyor uzaklara...Onun yanına yamacına

Sana çıkacağım yerde
Hikâyelerinin kıyılarında
Ağlamaklı bir çocuk
Oyalıyor beni


Oysa tam bunu düşündüğü halde geliyor geleceği ve geçmişi yanına. Oğlunun gözlerinde bir hayat seyredir onun için, artık bu çocuğun kalp atışına bağlanmış kalbi... Ondan ayrı yaşamayacağı geleceği seyrediyor.. Belki de ilk defa pişman oluyor özgürlüğünü "evet" sözcükleri içerisinde evlilik cüzdanının sayfaları arasında bıraktığı ana...

“Ben dünyanın bittiği
yerim” diyor ...
Sana gelmek istiyorum
Dünyamın bittiği yerdeyim
Gelemiyorum

Ben senin dünyanın bittiği yerim, ben ne kadar büyürsem o kadar büyür dünyan ve ben neredeysem orada yaşar ruhun diyor çocuk gözleriyle... Şair yine de bir yanı teslim olmakta iken çocuk gözlerine bir yanıyla hala gitmek istiyor... Ama elden bir şey gelmiyor... Seçimler bazen geleceğin tümünü hatta seçimi sonlandırma gücünüzü bile elinizden alabiliyor...

Bizde şairlerin anlattıklarını yaşamış kabul eder okuyucu ve bu yüzden ahlaki yargılarıyla değerlendirir şairi.. Oysa şair bir hayal ve gözlem insanıdır. Yaşadığını illa yaşamış olması gerekmez ve değerlendirme yaparken ahlaki değerlerimizle değil, anlatmak istediğini nasıl anlatabilmiş bize o ruh halini aksettirebilmiş mi diye bakmamız lazım..

Ben bunu hissettim hocam... Çokça kutladım...

Tebriklerimle

db