Yaksaydı Mecnun’u Kerem gibi
Ne diller dökerseniz dökün tutamazdınız
En çılgın bülbüle döner bin dikene takardı göğsünü
Leyla’yı susturamazdınız

Ya da alev alev Kerem yanmazdı
“Ah!” dedikçe, saçını süpürge etmeseydi
Bu iki karasevdalıyı hiç kimse anmazdı
Aslı Han yaşar mıydı o hikâyenin taç beytinde

Melek soğuk gurbetin kahrına dayansaydı
Şehzade hep dipsiz kuyularda yaşardı
Kim bilir gördüğü kaç güzelin sensin diye
Peşinden koşardı

İkimiz ömrümüzün dört mevsimini de yaşadık
Saçlarımıza aklar düşse bile bir tanem
Aşkımızın ilkbaharına takılıp kalmak için
Bir daha, yeniden başladık

Bizim yüreğimiz delik, söyleyen öyle dedi
Çılgın bülbül gibi kalbimizi kaç kere kanattık
Efsanemizi dinlerken el eleydik, göz gözeydik
Hem Melek’i, hem Şehzade’yi ağlattık

Mecnun gibi çöle düşsem de, Kerem gibi yansam da
Vefasız okyanusları birer birer kuruturum
Alınyazım, yüreğime nakışlanmış kaderim
Ne Leyla’yı, ne Aslı Han’ı, ne de seni unuturum
14 Nisan 2007

Oyhan Hasan BILDIRKİ