Ka...Sustuğumuz günleri düşün Hüzünle inen yağmurları Martıların vapur kenarlarında simit savaşını Bir kitabı okuduğunu çabucak... Siyahın rengini düşün Geceyi Yıldızları Ve sensiz kalmış sana yanan sokakları... Sessizliğimizi düşün İnat yapıp bıraktığın hayalleri Karaladığın çizgili defterleri Adını anarken hep Ka deyişini... Yağdığımız sokakları düşün Düşüşümüzü, çarçabuk tane tane Bir kestanecinin sobası üstünde eridiğimizi Ve İstiklal’e bakan pencere kenarlarını... Kaçışlarımızı düşün Çocukça, saf, afacan Her yakalanacağımızı anladığımızda Annem arkada biz önde hızlı hızlı... Öpüştüğümüz ilk günü düşün Nasıl deli gibi nefeslerimizin çarpıştığını İçimizdeki çocuk ruhların çırpındığını Divane, aşık, durmadan... Öldüğümüzü düşün Tarihin akışı içinde kaybolmuş sayfalardan fırlayan Bir tiyatro oyunu, şehrin çıplak yüzünde Sen Julyet ben Romeo... Gökay Birkan SUCAKLI *Orhan PAMUK’un " Kar " isimli romanındaki " Ka " karekteri için yazılmıştır... |