Dediler (Derdimi Söyledim Esen Yellere)
Derdimi söyledim esen yellere
Gidip bir bilene sorsan dediler Ozan oldum vurdum kırık tellere Hele sen bir öte dursan dediler İntizar eyledim sebep olana İnanmadım sahtekâra yalana Varımı yoğumu verdim talana Yine de adıma korsan dediler Aldırış etmedim koyuldum yola Gâhî sağa gittim gâhî de sola Dertler yoldaş oldu vermedi mola İlk önce yaranı sarsan dediler Vardım bir pınarın başında durdum Soğuk sularından yüzüme sürdüm Yatıp uyumuşum bir rüya gördüm Sarıl cananına yarsan dediler Uykudan uyandım bendimi aştım Nice sonra bir kervana ulaştım Halep’i Urfa’yı Şam’ı dolaştım Hele Kerbela’yı görsen dediler Vardım Kerbela’ya kanlar içinde Kayboldum haykıran canlar içinde Yezit hala yezit donlar içinde Bir de Filistin’e varsan dediler Filistin bir yanda Kudüs bir yanda Bir gece geçirdim viran bir handa Ne tahammül kaldı ne sabır canda Yusuf-u Kenan’a ersen dediler Şafağınan kalktım düştüm yollara Sur’u geçer geçmez vardım çöllere Hasretim arttıkça çamlı bellere Daha çok yanarsın narsın dediler Gezdiğim yerleri gam keder sarmış Yurdu olmayana dünya çok darmış Benden daha nice dertli kul varmış Anla halimizden mirsen dediler Dolaştım çöllerde mecnunlar gibi Tarumar edilmiş acunlar gibi Süründüm yerlerde macunlar gibi Bir yol göster bize pirsen dediler Ben dertliyim dedim derman ararım Hiç kimseye yoktur kârım zararım Yârle kavuşmaktı kavli kararım Karar kılamazsın torsan dediler Bir ara hafızam silindi birden Tuttular elimden geçtim bir nurdan Hallaç(ı) Mansur’la kurtuldum dardan Asla kaybolmazsın zersen dediler Bir vaha içinde buldum zamanı Temelli unuttum ah-ı âmânı Sordum sual ettim kaşı kemanı Biraz da aklını yorsan dediler Yola revan için ferman istedim Kırkların ceminde derman istedim Ozanca bir arşın harman istedim Bir pire talip ol versin dediler Ozanca/İzmir |
Saygılarımla.