yoktu.Köpür köpür bulutlanır da sallanır umutlar Şovalesine sarılmış bir ressamın hayali gibi derindir ufuklar Seçer tuvalinden renkleri incecik bir nizamla Okşar ardından kulağının zarına dokunur gibi o latif armoni Geçmişimi ovdum bugün cilalarken gümüşleri Bir dizi parşömen devrildi ceplerinde saklı kalmış Ufacık hediye paketlerimdi senden son arta kalan Kırmızı kurdelalarını çözdüm usulca Geçmişi titreten ufacık bir tortuydu oysa Çağırıldığında gelen katıksız ümitlerine bir beni ekleyemedin Bir sen silemedin denizlere kardığım yaşlarımı gözlerimden ötürü Ben ağaç oldum , tohuma kaçtı adımın tüm harfleri Kırarım yaşadıklarımı,yırtarım yazdıklarımı da baştan başlayamam Yoktu. Aynı yağmur değildi senden sonra yağanlar Gecenin zifrinde sessizce yanyana yürümeler,hatırlatırlar Saçlarım o geceden sonra hiç kurumadı Eskisi gibi olamaması da bundan olmalı Yoktu. Aynı yıldız değildi baktığım mehtaplar Bir o gece vardı Ve bir daha da hiç olmadılar... Şarap yıllandıkça buluyor rengini belki Ama ben yıllanmak için fazla geç kaldım sanki... Gözde Okyay |