ÖNCE ALKIŞLADIM
SONRA ŞAPKA ÇIKARDIM
DAHA SONRA:


Kaçmalıyım bu yerden,
Bu soğuktan, bu kordan donmalıyım belki de,
Ateşten donan ilk diye,
Bir kere olsun korkmalıyım,
Bir kere olsun gördüklerime bakmalıyım,
Âma felaketler salınsınlar üstüme,
Köz olunca ahlar, yaya kalır yalanlar,
Tersi düzdür, düzü ters,
Acıma….ben değil….acım….sen….


...ben...ben beni tanıdıkça hayretlere düştüm...ben bana baktıkça ne kadar zavallı ne kadar küçük olduğumu kavradım...ben benle yüzleşince,korkulu rüya olduğunu anladım hayatın...hayatın çirkefliğine kendimi ekledikçe,anladım azalıyorum aheste aheste...aheste aheste,sesimin kırık olduğunu ben bana bir şeyler öğretince anladım...anladım ben, bende bitiyor...ve gitmiyor bu ben,bende...


Ne geceler perişan eyledim,
Cinsi, cismi olmayan zaman sayımlarında,
Parçalayışlar yüz buldular da,
Tadımı sende değiştiremedim,
Vergilere sıralayamadım….neyleyim….
Neyleyim, dönemedim fersizliğe….tipsizliğe….


Bozgunlar küçültüp eritmekle beni,
Akmalar doldurup ahlatmakla seni,
Bıraktım….bırak….dünya böyle yaşatacak bizi….
Öldürsün….diriltsin güneşi….
Yetsin….geçsin eti kemiği…


...hep olması gerektiği yerde durdum beni tanıyınca...beni tanıyınca bir canım olduğunu ve bana ait olması gerektiğini gözledim...gözledim...gözlemledim...gözledikçe özüme döndüm...döndüm ve bir daha kötü düşünmemeye çalıştım...çalıştım yüklemlerime özne olmaya...çalıştım temalarıma imge düşmeye...evet çalıştım ama...ama alışmadım eskisi gibi...eskisi gibi öksürmedim sokaklara...sokaklara canlıymış gibi baktım...baktım aynadan kendime...kendimi yansımamdan görünce,anladım ben,benmişim...benmişim ve rendelenmişim hep...


Dinlemeliyim….dememeli….diretmemeliyim….
İnan gör isterim…kimmiş….aslı kimdeymiş….
Ettim bir kez….çek….çek ki çekilmeyesin….
Bekle ki gelmesin….beklemek bitmesin….
Diren….kızılcık ol kahrımca….diren ki deşilesin….
Bağlan….bağlan ki çözülmeyesin…..
Başı sonu, kapalı ev cepleri….hepi topu….
Serilsin….ezilsin….emilsin….ki delirtsin….
Suç sayma….hata deme….öyle ki cezan tükenmesin…
Ömür de….ömür de ki….ecel kapından geçmesin….
Dirhem dirhem çürütüp namzetini,
Sefillerle tek yastık….gözden gönülden uzak….
Yatalak baharlar , gün tutup aklında,
Yoksun kal….fikri….zikri…yer etmesin tek Hak emri….


...sonra ne oldu...olan olmadı...dolmadı havzum...mevzum devam etti...yeri geldiğinde dinledim...yeri geldiğinde konuştum...yeri geldiğinde sustum kendimle...kendimle yaşamaya başladım kendimi anladıkça...kendimi anladıkça başkalarını anladım...anladıkça anladım boş ve dolu kapları...kapları,kafaları,ayakları özgünlüğüne göre yorumladım,kendi kendimi tanıdıkça...kendi kendimi tanıdıkça,okumaya ve dokumaya verdim kendimi haklı olarak...haklı olarak saygılı davrandık herkese...herkese,hakkını verdim doğal olarak...doğal olarak kendimi buldukça,başkalarına da rastgeldim gölgemde...gölgemde korudukça kendimi,başka bir ben çıkmadı ortaya...kendimi kendim buldukça,sevdim,mutlu oldum varım diye...düşüyorum diye şükrettim hep...


El olsun….
Gözün….gönlün…ömrün….
Ezelin….ebedin….her yerin….her şeyin….
Gömüp üstüne tuz bastığın yaralar,
Dikkat et!!!
Sen de yatıp kalkmasın duvarlar,
Tek dileğim,
Yeter ki olsun…kalsın…
Benimdir….dedirtsin hayat….hayat…adıyla kalsın….
Aradıklarından değil….arattıklarından olsun….
Oldu bitti….yarınlarım….yıkıldığı gün dünyanın….


...yani
...kendi kendimi tanıdım dünyaya açılınca...dünyaya olduğu gibi bakınca ömrün,kalbin benden sorulduğunu anladım...anladım kendi kendimi tanıdıktan sonra el cümle...el cümle ben benim,herkes herkestir çemberinde...


---ÇOK SEVGİMLE---







meselci tarafından 1/12/2009 4:56:07 PM zamanında düzenlenmiştir.

meselci tarafından 1/12/2009 4:58:40 PM zamanında düzenlenmiştir.

meselci tarafından 1/12/2009 5:00:46 PM zamanında düzenlenmiştir.