BOŞA ZARAR YÜREĞİM
Bir bilenden bir etek eksilttim,
Ceplere arı kovanı yerleştirip, Kümelerime ceylanları kilitleyip, Bohçalar döşeyip sandalıma, Ufuk ufuk uzaklara aşk ektim...... Sarılıp yalanlardan sızdırdım her günüm(n)ü, Görme diye gömme yüreklere, Can bezdirip buğday dövdürdüm, Her gırtlağa kum çuvalları asıp, Gerçeğim bu dedim, Tüm ve tümden ışıklar karanlıklara mesken, Baştan sona felaketler öğüttüm, Bilemedin.... Şehir ağzı tipten tipine kayan, Gücüme uluslar aştıran, Namerdin koynuna hançerler saplatan, Ateşleri, yurduma serap ezgileri kuşatan, Harflerin dokunamadıkları uçlarıma, Hep nefeslendiğim uçurumlarıma, Kılıçları keskin mi.....yürekleri zehir mi.... Hadi ordan hepsine yeterim, Ve öyle ki, Boşa zarar yüreğim.... Esme karalım, Kırılır kanadı her kartalın....karganın.... Ölüp ölüp yarına doğarım, Güvenme asrı nişan eden edepsizliğe, Kaç ad yerleştirdin göğsüne, Belki....belki de....göğüssüzlüğüne.... Dokunma umuduna, caddeler serilir yağmurlarıma, Eksilir diller, gönüller, acılar, ömürler, Ve, Hep çoğalır gerçekler, Katli vacip isteklerimin sonsuzluklarında, Ömrüne yılları geçkin nesiller, Çok yaşar hep çok yaşar, Eksilirim, ezilirim, ağlayışlarla sabahlarım da, Dualar büyütürüm yolundan geçtiğim, Azme zaferdir....hırçınlığım....çığlığım.... |
Bunların hangisini gerçekleştirebiliyoruz ki yaşamımızda, Hangisine yeter artık dur diyebiliyoruz ki ya da hangi acımıza ya da sevincimize akla zarar deyip yeniden yaşamıyoruz ki.
Her sorgulamamız bize cevap olarak dönmüyor geri, ya soru olarak dönüyor ya da hap havada kalan cevaplar ya sonrası akla ziyan yaşamlar.
Ne olursa olsun ne kadar acı yaşanır ise yaşansın biz yine korumalıyız aklımızı. Yoksa gelecek için hiç kalmayacak umudumuz. Hepten yok edeceğiz yarınlarımızı.
Eksilmeden çoğalarak ama en güzele çoğalarak devam etmeliyiz yaşamaya sevgili şairim.
Şiir alıp gitti beni kendi sorgulamalarının içinde. Yaşamın gerçeği gibi yine cevaplar yarım kaldı aklımızda.
Kutluyorum kaleminizi ve sevgiler yüreğinize. Yaşanna hiç bir şeyin boşa geçmemesi dileği ile