ben o kenti daha çok sevmeliyim
o sisi,buğuyu
o yağmurları;
kasırga yemeli bu bağrımdaki yürek,
o kenti severek nefret etmeliyim.

ben o kenti daha çok sevmeliyim
o devasa korkularını,
gözlerime dolan karanlığını;
parçalanmalıyım avuçlarında
ben o kentten savaşarak almalıyım kendimi.

ben o kenti daha çok sevmeliyim
delhizlerindeki tüm çığlıklarını,
narası şarkım olmalı;
ben o kenti daha çok sevmeliyim
sarsmalı yorgunluğu
sevmeliyim
incitmesin yokluğu.

ben o kenti daha çok sevmeliyim
namussuzlarını,
yosmalarını,
sövgülerini
ben o kentten kendimi kaçırmalıyım.

o kent beynimi dövüyordu
sakladım içime kendimi
sessizliği dövüyordu
sövüyor,izliyordu;
ben o kenti daha çok sevmeliyim
sarsmalı yorgunluğu
sevmeliyim
incitmesin yokluğu.

Zeki Nurçin