Düş Kabini Sesleri/ II
Tutulmalar
Yalnızlığın kesif karartısıydı adamın gözlerindeki “Dur” dedi kadına.” Asırlarca kal ! “ “Kum ellerime sığınan koy dalgası” dedi kadın. “Sen denizlerce düşsün bana Ben rüzgara direnen koca bir kaya. Bir o kadar da bekledimdi oysa Güneye bakardım günsüz doğardım geceye Sen değerdin… Kuzeyim yosun tutardı. Bir el fırlatırdı beni sana ………..kaybolurdum girdabında Martı tırnağından düşerdim gözlerine …………batardım Umuda tünerdi başımda ketum kuşlar Onlar susar,ben ağlardım En çok da yıldızlara yakalanırdım Yangına üşüşürdü pervaneler Eksilirdim….susardım Susuzluğumca suçsuzum ” dedi kadın. “Sen güneş kadar düşsün bana, ben dolunayım Nasıl kalayım… Sende şafak sancılarıydı bendeki fecir Göğsünde ölmek birkaç dakika…” Bakır saçlarını toplayıp kadın; “Gitmeliyim” dedi.”Kal deme bana ! “ Özlem Pala |