YENGİ MEŞALESİKaranlıktı her bir yan, parçalanmıştı vatan, Acze düştükçe millet, kalacaktı lâmekân; Cesaretle şahlanan, erlerin eri ey Türk! Ufukta şimşek gibi çakan sendin Atatürk! Samsun’a yol alırken Bandırma adlı vapur; Vatanı ucuz sandı, ol düşman, aymaz fahur! Eğer bilseydi yağı; vapurdaki o yolcu! Şevk ile bu millete olacak yiğit kolcu, Kesmez miydi yolunu, almaz mıydı hiç tedbir, Kalır mıydı çaresiz, namı diğer muhtekir! Büktürür mü bileği bu vatanın neferi, Unutulur muydu hiç Çanakkale Zaferi! Samsun, Havza, Amasya, Erzurum ile Sivas, Vatan mevzubahisken eder miydi hiç iflas. Şark ile garp birleşti, Atatürk’le el ele, Misak-ı Milli ile başladı mücadele. Nice muharebeyle yurdu terk eden düşman; Uğradığı bozgunla dünden olmuştu pişman. Hürriyet kılavuzu, fikrin feneri ey Türk! Ruha coşkuyu veren hakan sendin Atatürk! Kim bilir daha kaç baş yerdi şaşkın saltanat! Halifelik kalsaydı, kimde kalırdı rahat? Al bayrağın altında yaşamaktı tek hedef; Cumhuriyetle geldi yurda erinç ve şeref. Kurtuluş kahramanı, halkın rehberi ey Türk! Yengi meşalesini yakan sendin Atatürk! Cumhuriyet yolunda gururlu ve asiller; “Fikri hür, vicdanı hür, irfanı hür nesiller” Tam seksen beş yıl oldu tükenmedi sevinci; İzinden coşku ile yürüdü her Türk genci! Bu mutla kucaklaştı al bayrak ile gönder; Azmine teşekkürler ey mavi gözlü önder! 23.09.2008 Saadet ÜN |