çizelgesiz insanlar/ 2Şiirin hikayesini görmek için tıklayın bir tüfek ve bir namus
bir kafes ve bir sandık... annemin yamalı elbisesi kan içinde... törenin yok ettiği kadınlar adına...
acısı vardı ve tazeydi düşler
acısı vardı içimde yenilmişliğin, hiç geçmiyordu. Annem yine eteğinin altında arıyordu namusunu. Çapulculaşmış şafak kadar sürgünleşiyordum, dolunay parlaklığı kadar da büyüyordum, yapayalnız. Ağzı büyümüş itleşiyordum. Gülün adı vardı, Benim de şehvetim Sabahın korkunç namazlığı vardı, ve sevgilinin kirlenen ağırlığı vardı üzerimde. Annemin eteğinin altındaki biriken namusu, çoğalıyordu yeryüzünde. Diyarbakır devam edecek... |