bir düşün ardına takılı gözlerin
bir sevdaya bir bulut ısmarlanmış gibi
ha düştü ha düşecek damlalar
kirpiklerime...


bir adam ,bir yürek,
kaybolmak isterken kendi derinliğinde
karanlığını sobelerken elleri
yıldız düşmüş ,
yalnız adam kimliğine...


sevda ikliminin en kuytu köşesinde
ah...zulada bir çift göz
bir ben olsam diyor yarin dudağında
gece ıslığı
bir ben olsam
kent sokaklarında yürüyen yalnızlığın
gölgesinde yanan köz...


içinde söylenmemiş bir türkünün son durağı...
bir hüzün dağıttı geceye adam,
kaç kandil eder diye sordu kadın
gözlerin...
kaç asır beklemek gerek ,
teninde bana kalsın diye dokundukça izlerin...
tutsak zamanlara inat çaldıkça saatleri
kaç gece bitirmeli
güneşe özgür doğsun diye
özlediğin...


hani senin şehrinde dedi kadın ,
denizler seviştikçe martılarla
dalgalar vurur ya sahile kıskanç ve umarsızca
bende öyleyim…


gece bana, ben adama,
adam da öyle vurur ay ışığı misali
rüzgarın ağıt dağıttığı
yüreğinin orta yerinde kalan,
sevdanın
alnının tam ortasına....

hadi ,simdi düşlere göç başlasın vakit tamamdır;
bu şiirde kadın, kalem ve gece sana kalandır