Bu şiir işi gerçekten zor olurmuş, eğer kalırsan çetrefilin içinde çaresiz.
Evvelce ne kolaymış, sular gibi akarmış, kafiyelerini düzdüğün sıralı satırlar,
Dörtlükler gidermiş dörtnala, jokeye iş düşmezmiş..

Haydi bakalım, buyrun... Şiir işini ne yapacağız?
Ya bırakacağız külliyen, ya da buna kelleyi koyacağız..

Saygılarımla...

Eskiden,
Üç beş kelime buluverir,
Uyduruverirdim bir şiir,
Her keseye göre kafiyeler,
Adamına göre şerbet,
Kontrolden çıkmış ölçüler,
Roman gibi anto.lojiden.

Nem kapıverirdim,
Her dilberden,
Dikince gözlerini karartıp,
Çeşnili kelimeler akıverirdi,
Keşmekeş belleğimden.

Yolgeçen hanı gibiydi,
Dizeler de almış başını,
Giderdi dörtnala keşiş,
Gece vakti demezdi ilham amca,
Bir geldi mi, asla gitmek bilmezdi,
Şiirle kovardım onu,
Ardından kıvrılıp oracıkta,
Düşlerime dalıverirdim.

Gel de şimdi,
Bir bak şu haline;
Ne olur ki dimağına?
Kara taşlar mı gelip,
Bağlanıverir bağrına,
Kim düşürdü ki seni,
Böylesi kara sevdanın,
Cadı kazanına?

Haydi uyduruver de,
Görelim bir şiir,
Kalem elini yakıverir,
Dilin tutulur da,
Boğazın düğümleniverir,
Hani nerede esin teyzen?
Döktürecek harflerini eteğinden…

23.04.2008