ÜŞÜYOR AYAKLARIM
küçükken benim de olmadı
çeşit çeşit papuçlarım parlayan ayakkabılarım benimkiler lastiktendi seninkiler ise plastikten ama açıkta kalmadı hiç parmaklarım üşümedi hiç ayaklarım... meğer sana göre ne şanslıymışım şikayetçi de olmazdım ya halimden ama gene de görünce ayaklarını üşüyorum şimdi nike’ların, adidas’ların içinde... bağışlayın beni daha küçüktüm ayakları lastik çizmenin içinde olan hep beni görürdüm... takılırdı gözlerim ara sıra parlayan ayakkabılara mağazaların camlarına ama ne fayda..? yokluktu bizimkisi... peki ya sonra..? sonra...çok yıllar sonra benim de oldu çeşit,çeşit ben de giydim en alasını, en pahalısını yeri geldi ben de attım havamı... peki ya şimdi..? şimdi sıcak tutmuyorlar eskisi gibi görünce açıkta kalmış çıplak ayakları üşüyorum küçüklükten daha beter... bağışlayın..! bağışlayın nasıl unuttum, nasıl görmedim ki sizi..? M&G |
ilk siirini okudum,daha sonra yorumlarin bir cogunu.
herkez tabii ki kendine göre dogru olani yazmis.
ama biliyormusunuz dost insan.en dogrusu sizin düsündügünz,yani sizin dogrunuz.hic bir kimsenin ne yazlis sekline nede icerigine söyleyecek ne haddi nede gücü olabilir.
bu siir sizin siiriniz.
duygular sizin,aci,öfke sizin eger siz bunlari okuyanlara hissettirebiliyorsaniz ki,bunu cok iyi yapmissiniz.gerisi bosssssssssss......
ben tebrik ediyor ve yolunuzun her daim aydinlik olmasini diliyorum.
saygili sevgiler