kızgınım
kendime kızgınım
zamansız kışın ayazında sığındım dallarına korur sandığım dallar celladım rüzgara kızgınım eserken içimi değil ruhumu üşüttü işte o andan beri herkes eksik herşey yarım bakmak istemem ne kaldı benden bana görmek istemem bir ah miras sana duymak istemem pişmanlık bile yük omuza zamansız akan vakte kızgınım aşk bu imtihanını bulur kalp en çok sevdiğinde yorulur ömür geçer insan durulur Kendi benliğine bir haber oluşuna kızgınım |