Dünyanın En Güzel Kadını
“Sevildiğini” duyunca bir kadın
“Ne hisseder? ” Bilmem! ... Ama ben “sevdiğimi” söylediysem Bir daha geri dönmem! ... *** Sana “sevmeyi” öğretemem belki Tıpkı senin bana; “Unutmayı” öğretemeyeceğin gibi Dedim ya! ... Ben “çünkü” değil, “eğer” değil, “Her şeye rağmen” Ve her şeyinle “sevdim seni” *** Sen benim gibi sevme, Hatta benim kadar! .. Dayanamam! .. Aklım durur, yüreğim şaşırır, Zira “bu kadar sevmek” bana, Bu kadar sevilmekse, Yalnız “sana” yakışır! ... *** Gönül tahtıma kurulmuşken, Taç yapmak isterdim sana yıldızlardan Ve kolye gibi takmak Dolunay’ı boynuna! .. Ne kadar papatya varsa evrende Ve ne kadar gül yaprağı “Konfeti” misali döküvermek yoluna! .. *** Kulağına dayayıp dudaklarımı “Sevdiğimi” fısıldardım her nefeste Bıkmadan, her gün “aynı şevkle” Savrulurken koridorlarında bakışlarının Can vermek vardı gözlerinde, “Büyük bir zevkle! ..” *** Ben sevdim! .. Seni sevmeyi sevdim Seni özlemeyi, Geceler boyu beklemeyi, Seni düşünmeyi ve düşlemeyi sevdim! .. Şiirlerde sevdim seni Ve dinlediğim şarkılarda Bazen gözlerindeki hüzün, Bazen “attığın kahkahalarda! ..” Ben seni “sende sevdim” *** Sonra; seni sol yanıma Sol yanımı ise ” umutların bağrına gömdüm” En güzel rüyaların içinde gördüm seni Islak gözlerimle ettim “en içten duaları” “Seni istedim” seni diledim Seni dilendim Tanrı’dan Ve “Ölümüne” severken seni Sana duyduğum sevgiye imrendim *** Ben “büyük” sevdim seni En büyük yürekle ne kadar sevilirse O kadar büyük! .. Dedim ya; “En büyük aşklar” sanadır Ve “en büyük sevgiler” sana yakışır! .. Özlenen sen olunca “özlemeyi” Beklenen sen olunca “beklemeyi” Sevilen sen olunca “sevmeyi sevdim” *** Ben kardelenleri severdim en çok Sen “beyaz papatyaları” Sen kırları severdin ben bozkırları Ama sen hiçbir şeyi, Benim seni sevdiğimden daha çok sevemezsin Çünkü “o kadar çok sevdim ki seni ben” Bunu sen bile bilemezsin! .... *** Ben; Seni sevdim “Dünyanın En Güzel Kadını” Seni sevdim…. Ve “çok sevdim” Kadir Albayrak |