SIRA SENDE
Arındım kirlerden pislikten bu gün
Yıkayıp kefene sardılar beni ’Gelecek başına’ dediler bu gün Musalla taşına koydular beni Daracık bir tabut hareketsizim Nimetim kesilmiş hem nefessizim Hayattaymış gibi yine sessizim ’Nasıldır’ diyerek sordular beni Bir sela okunda yanık ses ile Cemeat toplandı şaşkınlık ile Kıbleye dönüldü bir tekbir ile ’Akılda tutarak’ yordular beni Yükseldim omuzda arş-ı ala-ya Dualar yükseldi kul-dan Mevla’ya Ne gerek vardı ki sahte yaşlara ’Sen yoktun’ melekler kovdular beni Bir çukur açılmış bir tümsek toprak Tabutun üstünden açıldı kapak Çevreye göz attım yılışık kaypak Bir kara dehlize soktular beni Bir acele ile kürekler kalktı Topraklar üstüme kudurdu aktı Bu kadar telaşa ne gerek vardı Çivileyip yere çaktılar beni Sen niye gelmedin yollar mı uzak Üzdümü gönlünü kurduğun tuzak Yüzün mü kalmadı bana bakacak Utanmaz gözlerin yaktılar beni Bir kalbi durdurup zül-e varışın Kahpelik yükünü ziynet takışın Gözümün önüne geldi bakışın Mezarın içinde güldürdü beni Kirlerin yok artık duygularımda Nihayet pisliğin kaldı bak, sana ’ŞİMDİ SIRA ONDA’ dediler bana Sevinçten deliye döndürdü beni Kadir Albayrak |
Nihayet pisliğin kaldı bak, sana
’ŞİMDİ SIRA ONDA’ dediler bana
Sevinçten deliye döndürdü beni
Şiir çok güzeldi...helede son dizeler....yüreğinize sağlık...