Oksüz ÇocukŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Hikayesi bilindik
Hele ki şu zamanda daha bilindik bir film oynuyor kapalı gişe... Çocuk Ahh çocukluğumun geçmişi... Geçen zamanın sayfaları arasında siyah beyaz, flu bir yaşam... Düş gibi... Saf Temiz ve Doğru... Öksüz bir çocuğun hikayesi okudum bir kitapta... Kitap işte... Kaliteli beyaz kağıda basılmış, birinci sınıf bir kapak... ya çocuk ya çocuk... Resim mi? Resim yok... Böyle bir şiirin altına üstüne hangi resimi koyabilirim ki... -Öksüz çocuk Kaldır başını ve bana bak! Eğme gözlerini Yerle bir olmuş sokaklara. Geceyi kendine böl, Paylaş bir ekmeği paylaşır gibi. Baksın uçsuz bucaklara kirpiklerin, Sallansın ucunda yalnızlık. -Kaldır başını ve bana bak! Dik yüreğini yüreğimin karşısına. Güneş doğsun hüznünün çukurlarına, Yüzünde elembaz coğrafyalar kaybolsun, ışıkla. Düşlerin Bir mermi ağırlığında, sol yanında... Hadi çocuk! Uyan... Ne olur uyan... ... Gökay Birkan SUCAKLI 06/03/2008 |
yastığının kalp atışlarında
ölüm gibi nefes al...
yorgunluklarda ezilen göğsüne
bir pencere aç,
dök içindekileri
ve bak geriye...
hiçliğin
çoğulluğundur aslında...
biz yaşıyoruz
çünkü öksüzlüğün mecazlığında
çıplak ayaklarla yürüyoruz...
saf gülümsemelere dökülürken
gözlerimize soluk aldırışımız...
bazen ağır bir şekilde
kanıyoruz...
gök gibi
yağmur yağmur...
uyu çocuk ...
huzurun tadını alıp
var git bildiğin yolda...
hayat bu
söylemediler mi sana
karmaşık bir ruh hali barındırır gün doğumlarında...
şimdi uyu çocuk
vakti geldiğinde
açılır bakışların...
yüreğine sağlık...şiirlerine de...
sevgimle...