Diyorlar ki senin kalbin
Neden böyle taş gibi?
Dedim o taşın kumlarını
Kimler döktü bilsen âbi!

Diyorlar ki taş sadece
Kumdan mı oluşurmuş?
Allah affediyor da,
Kul kendini ne sanıyormuş?

Ben bilmezdim toprağı, kili
Ama öğrendim en zerresini
Kayaçlar parçalanırken
Yamaçlardan yuvarlanırken
Tam o anda sert oluverdi
Taşlar gönlümü hapsediverdi.

Öyle işte benim derdim
Bendimi aşmış görmez misin?
Taş olan şu gönlüme
Bir dua etmez misin?

Beşerim ben şaşıyorum.
Sen hiç şaşmadın mı âbi?
En uçtaki denizin
Söyle hiç taşmadı mı âbi?

Yaşamaya değmezdi
Ahiret olmasaydı...
İntikam tatlı gelirdi
Allah "Affet" demeseydi.

Peygamberim diyor ki;
"Yaşattığını yaşamadan
Ölmez imiş o beşer."
Lakin feraset için;
Musibetler yağar imiş üçer beşer.

İşte bu dünya böyle
Kaldı habil ile kabile
İtidalli olan kazanır
İmtihanı bilen varır menzile
İntikamı zemzem ile yıkanır.

Âbi! Sen aç ellerini göğe!
Bilirsin dünya dertlere gebe.
O insan ki başını Rabbine eğe!
Çünkü bura mektep, biz de talebe.

Bildim ki taşın özü,
Bizim özümüzdenmiş.
Demek ki hep son sözü,
Taş, toprak verir imiş!