Biz en çok devrimi sevdik
17 yaşında,
güzeller güzeli bir kızı sever gibi sevdik.
Elini tutmaya cesaret edemeden,
Adını anınca yüzü kızaran
Bir gençlik gibi sevdik.

Onu bazen bir afişte gördük,
Bazen duvara yazılmış bir cümlede.
Bazen bir meydanda çoğaldı sesi,
Bazen bir hücrenin karanlığında
Işık oldu gözümüze.

Kaybettik arkadaşlarımızı,
Yarım kaldı türkülerimiz.
Anneler sustu,
Babalar erken yaşlandı,
Ama o…
Hiç ölmedi.

Biz en çok devrimi sevdik,
Çünkü o adaletti.
Çünkü o ekmekti,
Onurdu, eşitlikti.
Çünkü o,
“Bir gün mutlaka” diye başlayan
Bütün cümlelerdi.

Bize yasak dediler,
Hayal dediler,
Gençlik hevesi dediler.
Oysa biz biliyorduk,
Bazı sevdalar
Bir ömre sığmaz.

Biz en çok devrimi sevdik,
Sevmekten hiç vazgeçmedik.
Çünkü bazı sevdalar
Yaşlanmaz,
Yenilmez,
Teslim olmaz.

Biz en çok devrimi sevdik,
17 yaşında,
güzeller güzeli bir kızı sever gibi sevdik.
Saçlarına rüzgâr karışmış,
Gözlerinde yarınlar parlayan
Bir umudu sever gibi…

Korkuyu bilmeden sevdik,
Bedelini hesaplamadan.
Adını fısıldarken bile
Kalbimiz daha hızlı attı,
Yüzümüz kızardı çocukça.

Bazen bir slogan oldu dilimizde,
Bazen gece yarısı yazılan bir şiir.
Bazen copun gölgesinde büyüdü,
Bazen bir annenin duasında
Sessizce yaşadı.

Biz en çok devrimi sevdik,
Çünkü onda kendimizi gördük.
Yoksulun ekmeğini,
İşçinin nasırlı elini,
Gencin yarım kalmış düşlerini…

Kaybettik arkadaşlarımızı,
Yarım kaldı türkülerimiz.
Anneler sustu,
Babalar erken yaşlandı,
Ama o…
Hiç ölmedi.

Yollar uzadı, adımlar ağırlaştı belki,
Ama yönümüz hiç şaşmadı.
Bir taşın üstünde oturup
Yeniden hayal kurmayı
Ondan öğrendik.

Yenildik sandılar çoğu zaman,
Oysa biz sadece bekledik.
Toprağın altında filizlenen
Sabır gibi,
Sessiz ama inatçıydık.

Şimdi saçlarımızda aklar var,
Dizlerimiz eskiyor belki.
Ama kalbimiz hâlâ
O 17 yaşındaki gibi atıyor
Adını duyunca.

Ve hâlâ seviyoruz,
Yaş alsak da, yorulsak da.
Çünkü bazı sevdalar
Hiç büyümez,
Hiç eskimez,
Hiç vazgeçilmez.

Biz en çok devrimi sevdik,
Çünkü o bir gün değil,
Bir ömürdür.
Ve biliyoruz:
Bazı sevdalar
Geç kalmaz,
Kaybolmaz,
Mutlaka bir gün
Gerçeğe dönüşür.
Yiğit Metin Sevindik