Gece uzun,
sarmış her yanı ayaz
Gökyüzünde yıldızlar göz kırparken,
Birbirlerine,
yalnızlığımla sohbet ederim.
Yüreğimde kor ateşler yanarken.
Bilinmeyen bir bilmece gibi,
Adını fısıldar rüzgar,
Ve ben her an,
heceleyerek tekrar ederim.
Her nefeste dilimde adın.
Bir yudum daha alırım,
Gecenin sarhoş karanlığından,
İçim çekilir, bir yerlere,
Ayışığı, gece ve sen…
Senli benli duygular sarar ruhumu,
Ve üşürken her bir nefesim,
Yüreğim titrer, soğukla yarışırken.
İçimdeki kor ateşe inat,
Sen,
karanlıklardan kopardığım kır dikeni,
Ayışığı sandığım düş,
Şimdi bir acıya dönüşür,
Göğsümdeki cevherin hapsinde.
Bir hayal,
gözlerin gözlerimde,
Dilimde kalan tek hitap:
Mırıldanırım,
Gizlercesine kendimden:
“Vefasız…”
Benden gitti yıllarım,
Bitti o düş, şimdi geriye sadece
Buzdan bir hatıra kaldı.
Yiğit Metin Sevindik