0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
10
Okunma
Sabah olmuş,
Gün ışığı perde aralığından içeri sızmış
Ama ben hâlâ uykudayım,
Belki de hayattayım ama farkında değilim.
Kapı çalıyor.
Rüyayla gerçeğin arasındaki o ince çizgide
Kalkıp açıyorum.
Ve bir bakıyorum—
Hiç beklemediğim
Ama içimde en çok yer eden o yüz karşımda.
O an
Nabzımın sesini duyuyorum kulaklarımda,
Kalbim ateş almış gibi
Göğsümde büyüyor, büyüyor.
Sanki biraz daha vursa
Göğüs kafesimi kırıp dışarı fırlayacak.
Konuşamıyorum.
Zaman durmuş,
Kelimeler beni terk etmiş.
Sadece kalbim konuşuyor,
Sadece bedenim itiraf ediyor seni.
Sabah artık sabah değil,
Gün ışığı sadece ışık.
Çünkü sen gelince
Uykudan uyanan ben değil,
Hayat oluyor.
