Bulmaktan daha zordur aramak;
Karanlıkta sesini çağırmak umudun.
Temize çıkmak kolaydır belki,
Ama karalanmak,
İnsanın kendi adını tanıyamayacak kadar
Üstüne düşen gölgelerle yaşaması…

İyileştirmek zordur,
Bir yarayı kapatmak değil sadece,
O yaranın hatırasını da taşımak gerekir.
Yaralamak bir an sürer,
Ama onarmak,
Zaman ister, sabır ister, sessiz bir emek.

Azalmak zordur,
Eksilerek büyümeyi öğrenmek.
Çoğalmak kalabalıktır,
Ama azalmak…
İnsanı kendisiyle baş başa bırakır.

Gitmek her zaman kaçmak değildir,
Bazen kalmaktan daha cesurdur.
Kalmak,
Her gün aynı sızıya uyanmayı göze almaktır.
Yürümek zordur,
Çünkü adım atmak değişmeyi kabul etmektir;
Yerinde saymak daha güvenli gelir çoğu zaman.

Yapmak zordur,
Ellerini taşın altına koymak,
Yanlış yapma ihtimalini sevmeyi öğrenmek.
Yıkmak kolaydır,
Bir söz yeter, bir bakış.
Ayık kalmak zordur,
Gerçeklerle yüz yüze durabilmek.
Sarhoş olmak,
Unutmanın en kısa yoludur oysa.

Her kapının ardında
Başkasının yarım kalmış bir hayatı vardır.
Bir umut, bir korku, bir suskunluk…
Ve o kapıyı aralamak,
Sorumluluk almayı gerektirir.

Çünkü açmak zordur,
Kapatmak kolay.
Sevmek zordur,
Vazgeçmek daha kolay sanılır.

İşte bu yüzden,
Aramak bulmaktan,
İyileştirmek yaralamaktan,
Ve insan kalmak
Her şeyden daha zordur.

FUNDA YILMAZ