Ümitlerim kayboluyordu birer birer
Kalbim ritmi artıyordu
Herşeye inat
Bilmediğim bir acıyla susuyordu sonra kalbim
Paramparçaydık...
Karanlık gecelerde .
Paramparça olduğumuz için mi gecedeydik
Yoksa bizi parçalayan gece miydi?
Birbirimizden habersiz üşüyorduk adeta
Kalbim, bir şeyler anlatıyordu kendi kendine,
Dünya çıkmazının tam ortasında.
Bütün hatalardan arınmak,
Ve yaşamak istiyorduk ikimizde..
Hatasız yaşamak...
Mesela sevmek diyordu o,
"Ben, sevmeden yaşayamam"
Ben susmak diyordum ona
Kaldıramıyorum artık bu kalabalığı!!
Yeter diyordum sevme artık!!
Sen sevdikçe ben ölüyorum!


Çelişkili gecelerde karanlıklarda susuyorduk.
Üzerimden bir bulut gibi geçen yaşam ,
Hep artıyordu suskunluğumu.
Her bir suskunluk kesiyordu,nefesimi
Yinede yaşamaya çalışıyodum ,nefessiz
Susma diyordum kalbim, susma
Sus dediğime takılma..


Ve bir zaman böyle yaşadık
Anlamsız birer böcek gibiydik
Üstümüze basıp ezmiyorlardı bizi
Böcek olarak da yaşamak ne kadar heyecanlı
Herhangi birisi sizi ciddiye alıp
Sanatsal geometrik ahlaki bir adımla
Yok edebiliyordu!!
Yok olmanın da böylesi
Bunu duymak bile heyecanlı
Kalbim ve ben bunu düşündük
Bir böcek olarak ölmenin
O muhteşem çekiciliğine kapılıyorduk
Yaşadık bir vakit böyle
Yaşadığımız yere kadar
Zaman ise geçiyordu
Sanki yüzer yüzer

Ah kalbim diyorum, kalbimmm
Seninle yaşanır bir ömür
Kendi kendine konuşmaya başlıyordu
Benim sustuğum zamanlar
Ben konuştum da susuyordu ölesiye
Onun sevdiğini ben sevmiyordum
Benim sevdiğimi o istemiyordu
Ben ona karanlık vadettim
O bana gözyaşı
Şimdi ise hiçbir beklentim yok ondan
Görevlerimizi yapıyoruz karşılıklı
Onunda benden bir beklentisi olamaz
Yinede acıyorum ona
Bazen arada bir kedi besliyorum
Romantik şarkılar falan
Sevinsin istiyorum ama....
Bilmiyorum, öldürüyor olabilirim onu
Bir gece yarısı ellerimle
Yada yaptığım bir şakayı ciddiye aldığı bir akşam
Bana hiç gerekte kalmayabilir bütün bunlar için
Alıngan da biridir tanıdığım kadarıyla


Ve ikimize bir son yazmalıydım
Şimdilerde düşündüğüm tek şey buydu
Hiç farketmeyen sadece bir son...
Muhteşem olmalıydı
Herkes bizi konuşmalı
Boy boy resimlerimiz çıkmalıydi birinci sayfalarda
Oysa önemsenmeyi sevmiyorum
Ama o bayılırdı böyle şeylere
Heyecanlanır, beni ağlatırdı habersizce
Ben bir tablo istiryordum sadece
Mükemmel toplu ve sanatsal ve böceksel
Kimse konuşmasada olurdu
Tozlu odalarda duran varlığı bile yeterdi bana

Hikayeler yarım kalmamalıdır,,
Her zaman böyle düşündüm ben..
Herkesin bir tablosu olmalıydı mesela
Şu karanlık gecelere inat
Elinde kalbi olan muazzam bir gülüş
Bakışmalar, çatışmalar ve aşk, arka plan falan
Onları sana bırakıyorum,, kalbim
Sonuçta sende varsın
Ve seçebilirsin görünmek istediğin hali

İşlevselliği içinde ve karanlığında dünyanın
Yaşamak ne kadar zordu !!!

Kalbim diyordum, kalbimm!!!
Sen nasıl yaşanılır ??
Biliyor musun?
Bu karanlık dünyada?