Pahalı yaşıyoruz, ucuz ölüyoruz,
Kimse bakmıyor artık düşene, görmüyoruz…
Acılara kör olmuş sokaklar, yiten canlar sessiz,
Ucuz canlar ülkesiyiz, herkes susuyor çaresiz…

Zehirlenen çocukların haberi düştü yine,
Etin yağından köfte, vicdan yok mu içinde?
Tavuğu çamaşır suyuyla yıkayanın dilinde
“Temizlik” diye bir masal, gerçek yok izinde.

Kaçak kesim geceleri, sokak arası karanlık,
Et yakalanır önce, sonra sakatatlar artık.
Her şeyin hilesi var, herkes bir yol arar,
Bu düzen böyleyken kim sağ kalır, kim yanar?

İlaçlama yapılır içerde ölüm kokarken,
İki saat sonra müşteri girer kapıdan içeriden.
Oysa iki gün yasak, kim dinler kuralı?
Havalandır on dakikayı; kurtulursan şansın var mı?

Her şey aceleye vurulmuş, herkes günü kurtarma peşinde,
Yaşam pahalı ama ölüm bedava bu memlekette.
İnsanlar bunca acıya bile başını çevirmiş,
Yiten canların çığlığı gökyüzünde kaybolmuş, silinmiş…

Bir gün biri dur der mi bilmem,
Bu düzen böyle gitmez, bir yerden çöker elbet.
Ama bugün… yine biri düştü sessizce yere,
Başka bir acı daha, karıştı karanlık şehre…

2025! TELİF