“Lebbeyk Ya Rab”

Yola düştüm gönlüm yorgun,
Dizlerimde dünya yükü.
Bir çağrı var kalbimden,
“Gel” diyor Rahmân’ın sözü.

Ne mal kaldı ne makam,
Ne övünç var ne de ben.
Bir kefenlik niyetle
Dururum kapında ben.

Lebbeyk Allahümme lebbeyk,
Lebbeyke lâ şerîke lek.
Canım, malım, ömrüm senin,
Buyruğuna geldim tek.

Lebbeyk ya Rab, affa geldim,
Günahlarım önümde.
Rahmetine muhtacım ben,
Secde var her adımda.

Mikat yerinde soyundum,
Benliğimi bıraktım.
Aynaya baktım bir an,
Ne çok günah taşıdım.

İhram oldum, beyazlarda,
Herkes eşit huzurda.
Sultan da kul, fakir de kul,
Hepimiz aynı sırada.

Göründü Beytullah uzaktan,
Titredi yorgun yüreğim.
Bir adımda bin gözyaşı,
Taştı sabrım, eridiğim.

Taşına baktım ağladım,
Duvarında dua oldum.
Nice günah, nice hata,
Kapında kul olarak durdum.

Döndüm senin etrafında,
Dönüyor dünya gibi.
Sen merkezsin ya Rab,
Her şey sana bağlı gibi.

Her dönüşte bir günah düştü,
Her adımda bir umut.
Kalbim dedi: “Bırak artık,
Dünya yalan, Hak’tır hudut.”

Safa’dan Merve’ye koştum,
Hacer’in izinde ben.
Bir anne duası gibi,
Yandı içimde özlem.

Bir yanda umut, bir yanda sabır,
Koşarım durmadan.
Biliyorum ki Rab duyandır,
Boş dönülmez bu kapıdan.

Bir yudum içtim Zemzem’den,
Şifa doldu içime.
Dilim dua, kalbim iman,
Ferahlık indi üzerime.

Dedim ki: “Ya Rab, nasip et
Temiz bir kul olmayı.
Geri döndüğümde dünyaya,
Unutmam buradaki halimi.”

Gece oldu Mescid-i Haram,
Sessizce ağladım.
Kimse bilmez içimdekini,
Ama sen duydun, anladın.

Ne sözler verdim sana ben,
Kimi tuttum, kimi unuttum.
Bu gelişim son olsun ya Rab,
Günah defterimden kurtuldum.

Evim, yurdum, sevdiklerim,
Hepsi aklımdan geçti.
Hastaya şifa, dertliye umut,
Yetimin duası yetti.

Beni affet, bizi affet,
Ümmeti Muhammed’i.
Bu yolculuk şahidim olsun,
Kalbim seninle yenilendi.

Lebbeyk Allahümme lebbeyk…
Geldim, kapındayım.
Dünya arkamda kaldı ya Rab,
Ben sana aitim, senin kulunayım…