Gözler kapalı, karanlıkta sesim yankı,
Kör olmuşlar, görmüyorlar hiçbir manzarayı.
Kulaklar sağır, çığlıklarımız duymadı,
Taşeron işçi kaderine terk, bu nasıl adalet kaydı?

Her gün başka bir manşet, gündem fırtına,
Hak yerini bulmaz, sözler yiter karanlığa.
Eller nasır tutmuş, alın teri boşa akar,
Bu düzen böyle giderse umutlar hep yakar.

Sesimizi duyan yok, taşerona kadro!
Görmüyorlar, duymuyorlar, konuşmuyorlar, sor!
Her gün farklı bir gündem, hep başka yol,
Taşerona kadro! Taşerona kadro!

Tabakta taş, sofrada yok tuz ekmek,
Zengin sofraları dolu, fakir hep beklet.
Mecliste kahkaha, halkın yüzü asık,
Bizim derdimiz yük, onlarınki hep basit.

Sabır taştı, taş duvar oldu önümüzde,
Hak dediğimiz şey bir hayal, dönüp yüzümüze.
Sokaklar sessiz, ellerde pankartlar sessiz,
Sesimizi yükseltmezsek bu düzen hep sessiz.

Kim bilir, belki bir gün görürler bizi,
Belki bir gün duyarlar hakkımızın izini.
Belki bir gün konuşur ağızlar cesurca,
Taşeron işçi haykırır, hakkıyla buluşunca.

2025 ! Telif